Amfipoli News
















Τρίτη 19 Μαρτίου 2024

Κι όμως ο τάφος του Ατρέα δεν ήταν άδειος...

 


  Ανασκαφές Π. Σταματάκη
στον θολωτό τάφο «Θησαυρό του Ατρέως

Η «ανασκαφή» στα σωθικά του μεγαλύτερου Αρχαιολογικού Μουσείου της χώρας ήταν αρκετή για μια ανατροπή: να αποδείξει ότι ο εντυπωσιακός και από τους μεγαλύτερους μυκηναϊκούς θολωτούς τάφους, εκείνος του Ατρέα στις Μυκήνες, δεν ήταν άδειος.

Μόνο τα ίχνη από τα κτερίσματά του που σώθηκαν και εν πολλοίς παραμένουν άγνωστα είναι αρκετά για να αποδείξουν πως το περίφημο μνημείο ήταν χαρακτηριστικό των πολύχρυσων Μυκηνών που περιγράφει ο Ομηρος. Κι ένα μικρό τμήμα εξ αυτών – καμωμένο από κόκκινο λακωνικό μάρμαρο, αλλά με χαραγμένες πάνω του πολλές σελίδες διαφορετικών αιώνων Ιστορίας – αναδύεται από την αφάνεια και υπόσχεται να διηγηθεί την περιπέτειά του χάρη στην επιτυχημένη δράση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Αθέατο Μουσείο» που προβάλλει επιλεγμένες αρχαιότητες από τον κόσμο των αποθηκών.


Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2020 στα υπόγεια του μουσείου. Εκεί όπου μια ομάδα αρχαιολόγων του ανακάλυψε μερικές εκατοντάδες ξεχασμένα αντικείμενα και το χειρόγραφο ημερολόγιο του αρχαιολόγου Παναγιώτη Σταματάκη. Του επιστήμονα που εντόπισε το 1878 ίχνη από ειδώλια, αγγεία, κοσμήματα (κυρίως χάντρες) και φύλλα χρυσού και τα ταυτοποίησε ως ταφικά καθώς τόσο ο Παυσανίας όσο και ο Ερρίκος Σλήμαν τα είχαν χαρακτηρίσει ως θησαυρό (θησαυροφυλάκιο).

«Πράγματι το συγκεκριμένο σύνολο παρέμενε για 130 χρόνια ως επί το πλείστον άγνωστο στις αποθήκες του μουσείου», μας λέει ο αρχαιολόγος του ΕΑΜ και υπεύθυνος της μελέτης των αντικειμένων Κώστας Πασχαλίδης. «Κάποια από τα αντικείμενα του συνόλου ενσωματώθηκαν στην αποκατάσταση των ημικιόνων του μνημείου, που παρουσιάζονται στην αίθουσα 4.

Τα περισσότερα όμως φυλάσσονταν στις αποθήκες χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή τους», συνεχίζει. Και εξηγεί ότι ανάμεσά τους δεν βρίσκονταν μόνο αρχαιότητες που χρονολογούνται περί το 1350-1300 π.Χ. αλλά και οστά ζώων από θυσίες που τελέστηκαν τον 5ο αι. μ.Χ. και ενώ είχαν απαγορευτεί τέτοιου είδους τελετουργίες ως συνέπεια της επικράτησης του χριστιανισμού.


Το εσωτερικό του τάφου του Ατρέως κατά τις ανασκαφές Π.Σταματάκη

 Υλικό το οποίο τώρα μελετάται για πρώτη φορά αναλυτικά ώστε οι αρχαιολόγοι του μουσείου να προχωρήσουν σε μια μεγάλη επιστημονική δημοσίευση. Ο τάφος του Ατρέα στο διάβα των αιώνων δεν είχε μόνο συληθεί ως προς το περιεχόμενό του. Τμήματα του αρχιτεκτονικού διακόσμου του είχαν λεηλατηθεί από τον Ελγιν (1802) και από τον γιο του Αλή Πασά, Βελή (1810), και κατέληξαν στο Βρετανικό Μουσείο. Ορισμένα άλλα εκλάπησαν από ευρωπαίους περιηγητές και βρίσκονται σε μουσεία της Καρλσρούης και του Μονάχου.

Το επιστύλιο
Ενα θραύσμα επιστυλίου από την πρόσοψη του μνημείου, όμως, με ανάγλυφα φυτικά μοτίβα και περίεργα γκραφίτι βρισκόταν ανάμεσα στον «άγνωστο» θησαυρό των αποθηκών. Και είναι αυτό που παρουσιάζεται μαζί με δύο ακόμη θραύσματα (μέρη των οποίων βρίσκονται στα μουσεία της Γερμανίας) και σελίδες από το ημερολόγιο της ανασκαφής του Σταματάκη.

Μερικά από τα κλεμμένα του Βρετανικού Μουσείου, από τις Μυκήνες .

Το επιστύλιο από κοκκινωπό μάρμαρο φαίνεται πως είχε περισυλλέξει από τα χώματα του μνημείου 63 χρόνια πριν από την Επανάσταση (1758) ένας παπάς. Στα πέταλα του αριστερού ημιρόδακα είχε χαράξει τη φράση «1758 ήρθα εγό ω Παππάν…» – το όνομά του πιθανόν (Παπανικόλας ή Παπανδρέας;) μαζί με έξι ακόμη (Μαρία, Μαριγώ, Ελένη, Παναγιώτης, Γεράσιμος, Αναστασ…). «Να ήταν τα μέλη της οικογένειάς του; Να ήταν μια παράκληση υπέρ υγείας;» είναι μερικές από τις εκδοχές που θέτουν οι αρχαιολόγοι. Κι εκεί, στο ιερό της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στο Χαρβάτι (παλιά ονομασία των Μυκηνών), το εντόπισε ο Σταματάκης, πρόσεξε τα χαράγματα και το μετέφερε στην Αθήνα μαζί με τα υπόλοιπα ευρήματά του, όπου έμενε ως τώρα.


Πηγή: Μ. Αδαμοπούλου, Τα Νέα / Μέσω https://hellas-now.com/ΕΙΚΟΝΙΖΕΙΝ :ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ

ellinondiktyo.blogspot.com
Διαβάστε Περισσότερα...

Ο ναός της Ήρας Λακινίας – Ένα από τα σημαντικότερα ιερά της Μεγάλης Ελλάδας – Βίντεο

 


Ο ναός της Ήρας Λακινίας (Hera Lacinia) ντι Κάπο Κολόννα, στην Καλαβρία, ήταν ένα από τα σημαντικότερα ιερά της Μεγάλης Ελλάδας από την Αρχαϊκή εποχή μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ. Εκεί βρίσκονταν και η έδρα του Ιταλικού Συνδέσμου πριν μετακομίσει στον Τάραντα.

Η τοποθεσία του ιερού βρισκόταν σε στρατηγική θέση κατά μήκος των παράκτιων διαδρομών που ενώνουν τον Τάραντα προς τα στενά της Μεσσήνης, σε ένα ακρωτήριο που λεγόταν πρώην Λακίνιον, το οποίο έδωσε και το επίθετο στην σεβαστή θεά, Ήρα Λακινία.

Ο ναός είχε πραγματικά το κλασικό σχήμα των Ελληνικών ναών: ήταν ένας επιβλητικός 48 στηλών ναών σε Δωρικό στυλ με έξι κολώνες στην πρόσοψη (εξαστίλος). Η οροφή ήταν από μαρμάρινες πλάκες του Παρισιού.

Το σημερινό όνομα (“Chief Colonna”) οφείλεται στη μοναδική στήλη σε στυλ Δωρικού που στέκεται ακόμα. Ο ναός έχει περιγραφεί ως «ίσως η πιο υπέροχη [κατασκευή] στη νότια Ιταλία»./

 

 The sanctuary of Hera Lacinia of Capo Colonna, in Calabria, was one of the most important sanctuaries of Megale Hellàs from the archaic age up to the 4th century BC, that is until it was the seat of the Italiot league before it moved to Taranto. The site of the sanctuary was in a strategic position along the coastal routes that connected Taranto to the Strait of Messina, on a promontory formerly called Lacinion, which also gave the epithet to the venerated goddess, Hera Lacinia. The temple itself had the classic form of Greek temples: it was an imposing complex of 48 columns in the Doric style with six columns on the facade (hexastyle). The roof was of marble slabs and Parian marble tiles. The current name (“Capo Colonna”) is due to the only Doric style column still standing.

arxaia-ellinika

Διαβάστε Περισσότερα...

Ταφή παιδιού, πριν 7.000 χρόνια, ανασκάφηκε στην Ινδία

 


Του Γιώργου Λεκάκη

Μια ταφή ενός παιδιού, που εκτιμάται ότι ήταν μεταξύ 9 και 11 ετών την στιγμή του θανάτου του, ανακαλύφθηκε στον χώρο ενός μικρού οικισμού, στο Chettimedu Pathur του Chengalpattu[1] / Chingleput, της πολιτείας Ταμίλ Ναντού στην νοτιοανατολική Ινδία, από έναν ομάδα ερευνητών, με επί κεφαλής τον J. Koshy (του Πανεπιστημίου του Madras).

Το παιδί θάφτηκε με αγγεία, που χρονολογούνται στην νεολιθική περίοδο, μεταξύ 5000 και 1500 περίπου π.Χ.

Θα διεξαχθεί χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα για να ληφθεί πιο ακριβής ηλικία για την ταφή.

ΠΗΓΗ: «Tamil Nadu: Child burial site dating back to neolithic age unearthed in Chengalpattu», The New Indian Express, ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 29.2.2024.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ:

[1] Επήρε το όνομά της από έναν κρίνο. που ονομάζεται «chenkazhuneer poo», ο οποίος αφθονεί στην περιοχή. Ευρίσκεται κοντά στις όχθες του ποταμού Palar, 55 χλμ. νοτιοδυτικά της πόλεως Chennai (Madras), στον 12ο παράλληλο [12°40′54.8″N 79°59′19.7″E].

arxeion-politismou.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Χαλβάς με ταχίνι σε 5 μόλις λεπτά!

 


Χαλβάς με ταχίνι καλύτερος και από του εμπορίου σε 5 μόλις λεπτά! Με επικάλυψη σοκολάτας και γέμιση αμύγδαλο. 

ΥΛΙΚΑ

  • 1 κιλό ταχινι απο 100% πολτοποιημενο σουσάμι
  • 600 γρ ζάχαρη
  • 100ml νερό

ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΜΙΣΗ του Χαλβά με ταχίνι

  • 200 γρ αμυγδαλο
  • 1κουτ του γλυκου βανιλια σε σκονη
  • 2 κουτ του γλυκου κακαο
  • 1 ολοκληρη σοκολατα λιωμενη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε μια κατσαρολα βαζουμε την ζαχαρη με το νερο να γινει σαν καραμελα μεχρι να ασπρισει!!Ριχνουμε την καραμελα σε ενα μεγαλο ανοξειδωτο μπολ και επανω στο ταχινι Τελος βαζεις τα υλικα της γεμισης που θες και ανακατευουμε Βαζουμε τον χαλβα σε παραλληλογραμμο καλουπι ..Εγω εβαλα σε μιας χρησεως τον αφηνουμε αρκετα να κρυωσει και σερβιρουμε εναν υπεροχο χαλβα σπιτικο χωρις συντηρητικα

ΥΛΙΚΑ

  • 1 Κιλο ταχινι απο 100% πολτοποιημενο σουσαμι
  • 600 γρ ζαχαρη 100ml νερο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΜΙΣΗ

200 γρ αμυγδαλο 1κουτ του γλυκου βανιλια σε σκονη 2 κουτ του γλυκου κακαο 1 ολοκληρη σοκολατα λιωμενη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε μια κατσαρόλα βάζουμε την ζάχαρη με το νερό να γίνει σαν καραμέλα μέχρι να ασπρίσει!!Ρίχνουμε την καραμέλα σε ενα μεγάλο ανοξείδωτο μπολ και επάνω στο ταχίνι Τελος βαζεις τα υλικα της γεμισης που θες και ανακατεύουμε Βάζουμε τον χαλβά σε παραλληλογραμμο καλούπι ..Εγω έβαλα σε μιας χρήσεως τον αφήνουμε αρκετά να κρυώσει και σερβίρουμε έναν υπεροχή χαλβά σπιτικό χωρις συντηρητικά0

Χαλβάς με ταχίνι καλύτερος και από του εμπορίου σε 5 μόλις λεπτά!

Χαλβάς με ταχίνι καλύτερος και από του εμπορίου σε 5 μόλις λεπτά!

Γωγω Σαμίου – Gogo Samiou

Διαβάστε Περισσότερα...

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

Χρυσό σφυρήλατο ρυτό λιοντάρι 3.700 χρόνων από Μυκήνες!

 


Αυτό το χρυσό σφυρήλατο ρυτό, σε σχήμα κεφαλής λιονταριού, ευρέθη στις πολύχρυσες Μυκήνες, στον Ταφικό Κύκλο Α, και δη στον Τάφο IV. Είναι έργο χρυσοχοϊκής τέχνης του 16ου αι. π.Χ.

Τα ρύγχος φέρει οπή εκροής και υποδηλώνει την χρήση του ως ρυτού (τελετουργικού αγγείου). Η κατάθεση πολύτιμων τελετουργικών σκευών ως κτερισμάτων, τα οποία πρέπει να χρησιμοποιήθηκαν ως ρυτά στις νεκρικές σπονδές, χαρακτηρίζει τους βασιλικούς τάφους των Μυκηνών. Το λιοντάρι συμβολίζει την ισχύ της άγριας φύσεως και την εξουσία.

ΠΗΓΗ: ΕΑΜ - Συλλογή Μυκηναϊκών Αρχαιοτήτων. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Διαβάστε Περισσότερα...

Τι σημαίνει το όνομά σας στα Αρχαία Ελληνικά



  Τι σημαίνει το όνομα σας στα Αρχαία Ελληνικά

Αν απορούσατε τι ακριβώς σημαίνει το όνομά σας στα αρχαία Ελληνικά τότε η παρακάτω λίστα θα σας κατατοπίσει.

Αναλυτικά τα ονόματα
Ονόματα ανδρών

  • Αγαθοκλής (αγαθός+κλέος) ο έχων καλή φήμη.
  • Αγησίλαος ( άγω+λαός) ο ικανός ηγέτης .
  • Αθηναγόρας (Αθήναι+αγορά) ο σοφός αγορητής
  • Αθηνόδωρος (Αθηνά+δώρο) δώρο της Αθηνάς, ο σοφός.
  • Αλέξανδρος (αλέξω: απομακρύνω+ανήρ) ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος.
  • Αλκιβιάδης (αλκή+βία) ο τολμηρότατος.
  • Ανδροκλής (ανήρ+κλέος) ο ένδοξος.
  • Αριστογένης (άριστος+γένος) ο ευγενής.
  • Αριστόβουλος (άριστος+βουλή) ο άριστος σύμβουλος.
  • Αριστοκλής (άριστος+κλέος) ο έχων άριστη δόξα.
  • Αριστομένης (άριστος+μένος) ο ανδρειότατος.
  • Δημοσθένης (δήμος+σθένος) η δύναμη του λαού.
  • Διογένης (Ζευς+γένος) ο Θεογένητος
  • Διομήδης (Διός+μέδων:άρχων) ο άρχων με θεία δύναμη.
  • Επαμεινώνδας (επί+άμεινον) ο προοδευτικός.
  • Ετεοκλής (ετεός:αληθής+κλέος) ο έχων αληθινή δόξα.
  • Ευαγόρας (ευ+αγορεύω) ο καλός ομιλητής.
  • Ευρυβιάδης (ευρύς+βία) ο πολύ αυταρχικός.
  • Ευρυσθένης (ευρύς+σθένος) ο καρτερικότατος.
  • Θεμιστοκλής (θέμις+κλέος) ο ένδοξος υπερασπιστής του δικαίου.
  • Θουκυδίδης (Θεού+κύδος:δόξα) ο δοξάζων τον θεό.
  • Θρασύβουλος (θρασύς+βουλεύομαι) ο τολμηρά σκεπτόμενος.
  • Ιάσων (ίασις:θεραπεία) ο θεραπευτής.
  • Ίων (ίον:άνθος) ο μενεξεδένιος.
  • Κίμων (χίμων:χειμών) ο θυελλώδης.
  • Κλέαρχος (κλέος+άρχω) ο ένδοξος άρχων.
  • Κλεόβουλος (κλέος+βουλή) ο επινοητικότατος.
  • Κλεομένης (κλέος+μένος) ο ένδοξος για τη γενναιότητά του.
  • Κρίτων (κρίνω) ο ευφυής.
  • Λέανδρος (λαός+ανήρ) ο ανδρείος του λαού.
  • Μενέλαος (μένος+λαός) η ορμή του λαού.
  • Μιλτιάδης (μίλτος:ερυθρά βαφή) ο αιματώδης, ο ανδρείος.
  • Νεοκλής (νέος+κλέος) η νέα δόξα.
  • Ξενοφών : ο ανδρείος ηγέτης των ξένων
  • Οδυσσεύς (οδύσσομαι:διώκομαι) ο διωκόμενος υπό των θεών.
  • Ορέστης (όρος+ίσταμαι) ο ορεσίβιος.
  • Πάτροκλος (πατρίς+κλέος) η δόξα της πατρίδος
  • Περικλής (περί+κλέος) ο ένδοξος
  • Πολυδεύκης (πολύ+δεύκος:γλεύκος) ο πολύ γλυκός
  • Πύρρος (εκ του πυρρός) ο ξανθοκόκκινος
  • Σόλων (πιθανώς από το ρ. σέλλω:σείω) ο διασείσας το παλαιό, ριζοσπάστης
  • Σοφοκλής (σοφός+κλέος) ο έχων δόξα σοφού
  • Σωκράτης (σώζω+κράτος) ο σωτήρ του κράτους
  • Τηλέμαχος (τηλέ: μακριά+μάχομαι) ο αγωνιζόμενος μακράν της πατρίδος
  • Τιμολέων (τιμή+λέων) ο ισχυρός ως λέων
  • Φαίδων (φως) ο λαμπρός καθ όλα
  • Φίλιππος (φιλώ+ίππος) ο αγαπών τους ίππους
  • Φοίβος (φάος:φως) ο ακτινοβόλος
  • Φρίξος (φρίττω) ο τρομακτικός.

Ονόματα γυναικών

  • Αγαθόκλεια (αγαθή+κλέος) η έχουσα καλή φήμη
  • Αγαθονίκη (αγαθή+νίκη) η νικήτρια ένδοξης νίκης.
  • Aλκηστις (αλκή+εστία) η χάρη της οικογενείας
  • Αλκμήνη (αλκή+μήνη:σελήνη) η ακτινοβολούσα.
  • Ανδρομάχη (ανήρ+μάχομαι) η πρόμαχος.
  • Αριάδνη (άρι:πολύ+αγνή) η αγνότατη
  • Αρσινόη (άρσις < αίρω+νους) η υψηλόφρων. Αφροδίτη (αφρός+αναδύω) η αφρογενής, η ωραιοτάτη. Δηϊδάμεια (δήϊος:εχθρός+δαμάζω) η νικήτρια των εχθρών. Διώνη (εκ του Διός) η θεϊκή. Ερατώ (ερώ:αγαπώ) η αξιολάτρευτη, Μούσα Εριφύλη (έρι:πολύ+φύλον) η έξοχη των γυναικών. Ευδοξία (ευ+δόξα) η έχουσα καλή φήμη. Ευνομία (ευ+νέμω:διανέμω) η δίκαιη χορηγός των αγαθών. Ευρυδίκη (ευρύς+δίκη) η πολύ δίκαιη. Ευρύκλεια (ευρύς+κλέος) η πολυένδοξη. Ευτέρπη (ευ+τέρπω) η πολύ ευχάριστη, Μούσα. Ήβη (ήβη:ακμή) η πάντοτε θαλερή, νέα Ηλέκτρα (ηλέκτωρ:ο ακτινοβολών ήλιος) η ακτινοβολούσα από χάρη Ηρώ (Ήρα) η προσωποποίηση της Θεάς Ήρας
  • Θάλεια (θάλλω) η δροσερή, η ωραία, Μούσα Θέμις (τίθημι>θεσμός) η θεά του Δικαίου, η άκρως δίκαιη.
  • Ιοκάστη (ίον+κάζω:στολίζω) η ωραία ως μενεξές.
  • Ιππολύτη (ίππος+λύω) η αρματιλάτις.
  • Ίρις (είρω:αγγέλω) η αγγελιοφόρος των θεών.
  • Ιφιγένεια (ίφι:ισχυρά+γίγνομαι) η πολύ ισχυρή.
  • Καλλιόπη (κάλλος+ωψ:οφθαλμός) η έχουσα ωραία μάτια.
  • Καλλιρρόη ( καλώς+ρέω) η δροσερή ως καθαρό νερό.
  • Κλειώ (κλέος) Η ένδοξη, Μούσα.
  • Κλεονίκη (κλέος+νίκη) η ένδοξη νικήτρια.
  • Κλεοπάτρα (κλέος+πάτρη) η δόξα της πατρίδος.
  • Λητώ (λανθάνω) η μυστηριώδης.
  • Μελπομένη (μέλπω) η ευφραίνουσα με το άσμα της.
  • Μυρτώ (μύρτον) η ευχάριστη ως μυρτιά.
  • Ναυσικά (ναυς+καίνυμαι:υμνούμαι) η υμνούμενη από τους ναυτικούς.
  • Νεφέλη (νέφω:χύνω ύδωρ) η προσφέρουσα ζωογόνον ύδωρ.
  • Ξανθίππη η ξανθή ιππεύτρια.
  • Πηνελόπη (πήνη:υφάδι+λέπω:εκτυλίσσω) η καλλιτέχνις υφάντρια.
  • Πολυξένη (πολύ+ξενία) η πολύ φιλόξενη.
  • Πολύμνια (πολύς+ύμνος) η θεία τραγουδίστρια, Μούσα.
  • Τερψιχόρη (τέρπω+χορός) η τέρπουσα με το χορό της, Μούσα.
  • Φαίδρα (φαιδρός < φως) η φωτεινή, η λάμπουσα από χάρη.
  • Φερενίκη (φέρω+νίκη) η νικηφόρος
  • Φιλομήλα (φιλώ+μέλος) η φιλόμουσος, η φίλη της αρμονίας.
  • Χρυσηϊς (χρυσός) η πολύτιμη, η χρυσαφένεια.

Ονοματοπαίγνια

Α

  • Αγαμέμνων: επίμονος
  • Αγησίλαος: αρχηγός
  • Αδάμ: άνθρωπος
  • Αδαμάντιος-ία: διαμαντένιος
  • Αίγλη: γοητεία
  • Άλκηστη: ικανή
  • Αλκιβιάδης: ισχυρός
  • Αμαλία: ακούραστη
  • Ανδρομάχη: μάχη ανδρός
  • Αντιγόνη: απόγονος
  • Απόστολος-ία: αγγελιοφόρος
  • Ασπασία: χαρούμενη
  • Αγνή: σεμνή
  • Αντώνης-ία: ο καταγόμενος από τον Ηρακλειδη Άντωνα
  • Αθανάσιος-ία: αθάνατος
  • Αγαθάγγελος: φέρνει καλές ειδήσεις
  • Αρσένιος: αρσενικός
  • Αγαθή: αθώα
  • Ακύλας: αετός
  • Αρχέλαος: αρχηγός του λαού
  • Αγάπιος: ανιδιοτελής
  • Αλέξιος-ία: προστάτης
  • Αρτέμων: αναρτητής
  • Ακάκιος: άκακος
  • Αναστάσιος: αυτός που σηκώνεται
  • Αχίλλειος- Αχιλλέας: θλιμμένος
  • Ακυλίνη: αετίνα
  • Αφροδίσιος: ο αναφερόμενος στην Αφροδίτη, την ερωτική επιθυμία
  • Αριστοκλής: δοξασμένος
  • Αιμιλιανός: αντίζηλος
  • Αλέξανδρος-α: προστάτης των ανθρώπων
  • Άνθιμος: άνθος
  • Αριστείδης: άριστος στη μορφή
  • Αριάδνη: πάναγνη
  • Ανδρόνικος-ίκη: αυτός που νικά τους εχθρούς
  • Αριστόβουλος: ο έχων καλή θέληση
  • Αργυρώ: ασημένια
  • Αικατερίνη: καθαρή
  • Ανδρέας: άφοβος
  • Αγγελίνα: αγγελάκι
  • Αμβρόσιος: άφθαρτος
  • Άννα: η έχουσα εύνοια, χάρη
  • Απολλώνιος: δυνατός
  • Αγλαΐα: η έχουσα ευτυχισμένη ζωή και
  • Αγλαΐα: ωραία
  • Αναστασία: αναστημένη
  • Αγαθοκλής: ο έχων φήμη γενναίου ανδρός
  • Αθηνά: Αθηναία
  • Αναξαγόρας: άρχοντας του λόγου
  • Αναξίμανδρος: κύριος της ομώνυμης του θεού Μάνδρου περιοχής της Μ. Ασίας
  • Αναξιμένης: κύριος του πάθους
  • Ανάργυρος: ανάργυρος, χωρίς χρήματα
  • Ανδροκλής: ένδοξος άνδρας
  • Άρης: καταστροφή, κατάρα
  • Αρίσταρχος: άριστος άρχοντας
  • Αριστοτέλης: ο έχων άριστους σκοπούς
  • Αριστοφάνης: ο έχων άριστη όψη
  • Αρχίλοχος: πρωτογεννημένος
  • Αρχιμήδης: κυρίαρχος της σκέψης
  • Αύγουστος: σεβαστός και
  • Αύγουστος: οιωνοσκόπος

Β

  • Βέρα: αληθινή
  • Βιργινία: παρθένος
  • Βύρων: στάβλος
  • Βασίλειος-ική : βασιλιάς-ισσα
  • Βουκόλος: βοσκός βοδιών
  • Βλάσης: βλαστάρι
  • Βαλεντίνος-η: ρωμαλέος
  • Βενέδικτος: ευλογημένος
  • Βάϊος: βάγια
  • Βαρνάβας: υιός παράκλησης
  • Βερονίκη: αληθινή νίκη
  • Βίκτωρ-ία: νίκη
  • Βαρβάρα: βάρβαρη
  • Βαρθολομαίος: γιος του Τολμάι
  • Βερέμης: ο ασθενικός, φθίση
  • Βιόλα: μενεξές
  • Βιολέτα: υποκορ. του Βιόλα

Γ

  • Γαλάτεια: ισχυρή
  • Γρηγόρης: άγρυπνος
  • Γελάσιος: εξαπατημένος
  • Γαβριήλ: ο Θεός είναι η ισχύς μου
  • Γερόντιος: ώριμος
  • Γεώργιος-ία: γεωργός
  • Γλυκερία: γλυκός μούστος
  • Γεράσιμος: τιμημένος
  • Γεθσημανή και Γεσθημανή: ελαιοτριβείο

Δ

  • Δαλιδά: ευχαρίστηση
  • Δανάη: φαιδρή, χαρούμενη
  • Δημοσθένης: τόλμη του δήμου
  • Διάνα: Άρτεμις (εγερτήριο σάλπισμα)
  • Δομνίκη: κυρία, αρχόντισσα
  • Δομνίνη: αρχοντοπούλα
  • Δωροθέα: δώρο Θεού
  • Δαβίδ: αγαπητός
  • Δαμιανός: μικρός
  • Διομήδης: σκέψη του Δία
  • Διονύσης-ία: Διόνυσος
  • Δημήτριος-α: μητέρα γη
  • Δαμασκηνός: ο καταγόμενος από τη Δαμασκό
  • Δανιήλ: καθαρός
  • Δανιήλ: κριτής μου είναι ο Θεός
  • Δαίδαλος: περίτεχνα δουλεμένος, κατάστικτος
  • Δεσπότης- θηλ. Δέσποινα: ο κύριος του σπιτιού
  • Δημόκριτος: κριτής του δήμου
  • Δίκαιος: ο συμμορφούμενος προς τους θεσμούς, τις δικανικές αποφάσεις
  • Διογένης: γεννημένος από τον Δία
  • Διόδωρος: δώρο του Δία
  • Δούκας: άγω, οδηγώ

Ε

  • Έκτωρ: κάτοχος
  • Ελεονώρα: ξένη
  • Έλλη: Ελληνίς
  • Επαμεινώνδας: ο ισχυρότερος
  • Ερασμία: αξιαγάπητη
  • Ερρίκος: για πάντα δυνατός
  • Εύα: η μητέρα των ζωντανών
  • Ευστράτιος: καλός στρατιώτης
  • Ευθύμιος: πρόσχαρος
  • Ευσέβιος: θεοσεβής
  • Ευστάθιος-ία : ακλόνητος, σταθερός
  • Ευδοκία: καλή διάθεση
  • Ευθαλία: ανθισμένη
  • Ευτρόπιος: προετοιμασμένος
  • Ευάγγελος-ία: ο φέρων καλές ειδήσεις
  • Ευβούλη: συνετή
  • Ευτύχιος-ία: καλότυχος
  • Ελισάβετ: αφθονία
  • Ειρήνη: φιλήσυχη
  • Επιφάνιος: επιφανής
  • Ελένη: λαμπάδα
  • Ελισ(σ)αίος: αυτός που ελίσσεται
  • Ευδόκιμος: επιτυχημένος
  • Ειρηναίος: ειρηνικός
  • Ερμιόνη: η καταγόμενη από την ομώνυμη πόλη
  • Ευανθία: λουλουδιασμένη
  • Ευφημία: η έχουσα καλή φήμη
  • Ευφροσύνη: χαρούμενη
  • Ερωτηίς: ερωτιάρα
  • Ευλάμπιος-ία: λαμπερός
  • Επιστήμη: αυτή που γνωρίζει τα πάντα
  • Ελευθέριος-ία: ελευθερωτής
  • Ευγένιος-ία: από καλή γενιά
  • Ειλείθυα: έρχομαι, φέρνω
  • Ελπίδα: αναμένω, ελπίζω
  • Ερμής: πιθανόν έρμα= σωρός λίθων
  • Έρση: έρση, δροσιά
  • Ευρυδίκη: ευρύς και δίκη
  • Ευρώπη: πιθανόν ωπός, ανοιχτομάτης
  • Εμπεδοκλής: ο έχων έμπεδον κλέος, σταθερή δόξα, ο μόνιμα ένδοξος

Ζ

  • Ζήνων: Ζευς
  • Ζαχαρίας: αυτός που θυμάται
  • Ζηνοβία: αυτή που ζει τη ζωή

Η

  1. Ήβη: ισχύς
  2. Ηρώ: Ήρα
  3. Ηρωδίων: ήρωας
  4. Ηρώδης: ήρωας
  5. Ηράκλειος: ο πολύ δυνατός
  6. Ηλίας: είναι ο Θεός μου
  7. Ηλέκτρα: λαμπρή, φωτεινή
  8. Ησαΐας: σωτηρία του Θεού
  9. Ησίοδος: ρίχνω, εκτοξεύω φωνή, ωδή
  10. Ηρόδοτος: Ήρα και δοτός
  11. Ηώ: χάραμα, αυγή

Θ

  • Θαλής-Θάλεια: ανθηρός
  • Θεωνάς: κοντά στο Θεό
  • Θεοδόσιος-α: ο δοσμένος στο Θεό
  • Θεόδωρος-α: δώρο του Θεού
  • Θεοφύλακτος: αυτός τον οποίο φυλάει ο Θεός
  • Θωμάς: δίδυμος
  • Θεολόγος-ία: αυτός που μιλά για το Θεό
  • Θεράπων: θεραπευτής
  • Θεοδότης: ο Θεός δίνει
  • Θεμιστοκλής: δόξα της δικαιοσύνης
  • Θεοφάνης: φανέρωση του Θεού

Ι

  • Ιωάννης-α: ευνοημένος από το Θεό
  • Ιανουάριος: Ιανός
  • Ιάσων: θεραπευτής
  • Ιουνία: Ιούνιος, Ήρα
  • Ιουστίνος: δίκαιος
  • Ιλαρίων: χαρωπός
  • Ιούδας: παινεμένος
  • Ιεζεκιήλ: ο Θεός δυναμώνει
  • Ιππόλυτος: αυτός που λύνει τα άλογα
  • Ιπποκράτης: αυτός που κρατά τα άλογα
  • Ίρις: λυγαριά
  • Ιφιγένεια: από ισχυρό γένος
  • Ιουλία: Πέμπτη
  • Ιωακείμ: ο Θεός σταθεροποιεί
  • Ιουλιανός: Ιούλιος
  • Ιωνάς: περιστέρι
  • Ισσαάκ: γελαστός
  • Ιάκωβος: αυτός που υποσκελίζει
  • Ιωσήφ-ίνα: πολύτεκνος
  • Ιγνάτιος: φωτιά
  • Ιερώνυμος: ο φέρων ιερό όνομα
  • Ιορδάνης: εκροή
  • Ισμαήλ: ο Θεός ακούει

Κ

  • Καλλιρρόη: η καλλίρροη, η με άφθονα νερά
  • Καλυψώ: αυτή που καλύπτεται
  • Κάρολος: δυνατός άντρας
  • Κασσάνδρα: αυτή που υπερέχει
  • Κίμων: ο έχων σκούρο καφέ χρώμα
  • Κλέαρχος: ένδοξος άρχοντας
  • Κλειώ: υπόληψη
  • Κύρος: κύριος
  • Κύριλλος: κύριος
  • Κασσιανός-ή: ο φέρων περικεφαλαία
  • Κωνσταντίνος-ίνα: σταθερός
  • Καλλιόπη: ομορφομάτα
  • Καλλίνικος: λαμπρή νίκη
  • Κοσμάς: κόσμημα
  • Καλλίστρατος: καλός δρόμος
  • Κυριάκος-η: ο ανήκων στο Θεό
  • Κυπριανός: χάλκινος
  • Κλεοπάτρα: η από ένδοξο πατέρα
  • Κυβέλη: Κυβήβη, πιθανόν ανατολ. δάνειο

Λ

  • Λουκάς: ο καταγόμενος από τη Λουκανία
  • Λέων: λιοντάρι
  • Λαυρέντιος: δάφνινος
  • Λυδία: η καταγόμενη από την αρχαία ομώνυμη χώρα
  • Λύδα: γυναίκα
  • Λάζαρος: ο Θεός έχει βοηθήσει
  • Λουκία: λουκάνικο
  • Λουκιανός: φωτεινός
  • Λογγίνος: ρήτορας
  • Λυκούργος: ο ως λύκος συμπεριφερόμενος
  • Λάμπρος: λαμπρός
  • Λατίνος: ο καταγόμενος από το Λάτιο
  • Λευκή: φωτεινή, λαμπρή
  • Λάουρα: δάφνη, δάφνινο στεφάνι

Μ

  • Μελπομένη: τραγουδίστρια
  • Μενέλαος: αυτός που μένει με το λαό
  • Μαλαχίας: μαλακός
  • Μάξιμος: μέγιστος
  • Μάρκος: φιλοπόλεμος
  • Μεθόδιος: μεθοδικός
  • Μελέτιος: αυτός που δείχνει ενδιαφέρον
  • Μαρίνα: θάλασσα
  • Μαρίνος: ο θαλασσινός Μαγδαληνή: από τα Μάγδαλα-Πύργος
  • Μάρκελλος-α: υποκ. Άρης
  • Μαρία: πικρή, ανυπότακτη
  • Μαρκιανός: ο υιοθετημένος
  • Μιχάλης: ποιος είναι σαν το Θεό;
  • Ματθαίος-ίλδη: δώρο Θεού
  • Μηνάς: αυτός που στέλνει μηνύματα
  • Μελάνη-Μελανία: μελαχρινή
  • Μιράντα: θαυμαστή
  • Μυρσίνη: μυρτιά
  • Μάγια: όχι πολύς, ανεπαρκής
  • Μαντώ: μάντις
  • Μερόπη: θνητός άνθρωπος, βροτός
  • Μιλτιάδης: κοκκινωπός, στο χρώμα του αίματος
  • Μορφέας: μορφή
  • Μωυσής: βγαλμένος απ΄ έξω, σωσμένος(απ΄το νερό) (βιβλ. άποψη)

Ν

  • Ναϊάς: πηγή, κρήνη
  • Νικηφόρος: θέλγει τη νίκη
  • Νήφων: νηφάλιος
  • Νεφέλη:νέφος, σκότος
  • Ναταλία: λουλούδι
  • Νικήτας: νικητής
  • Νεόφυτος: καινούρια βλάστηση
  • Νέστορας: αυτός που επιστρέφει ευτυχής
  • Νεκτάριος: γλυκός χυμός
  • Νικόλαος: ο χαρίζων στο λαό
  • Ναθαναήλ: ο Θεός έχει δώσει

Ξ

  • Ξένη: φιλόξενη
  • Ξενοφών: ηχεί παράξενα

Ο

  • Οδυσσέας: αντικείμενο οργής
  • Ορέστης: ορεινός και
  • και Ορέστης: ορεινός
  • Ορέστης: μετριόφρων
  • Ονούφριος: σκεπτικός
  • Όλγα: ευτυχισμένη
  • Ολυμπιάς: βουνό, Όλυμπος
  • Όθων: πλούτη, περιουσία

Π

  • Πρισκίλλη: παλιά
  • Πάμφιλος: φίλος όλων
  • Πολύκαρπος: γόνιμος
  • Πηγή: πάγος
  • Πατρίκιος: πατέρας
  • Παύλος: μικρός
  • Πέτρος: λιθάρι
  • Προκόπης: προκομμένος
  • Παγκράτιος: πανίσχυρος
  • Παρασκευάς,ή: προετοιμασία
  • Παντελεήμων: τους πάντες ελεεί
  • Πρόδρομος: αυτός που προηγείται
  • Πελαγία: η πελαγινή, η πελαγίσια
  • Πλάτων: ο ευρύστερνος
  • Πανδώρα: η έχουσα όλα τα δώρα
  • Πάτροκλος: αυτός που έχει ένδοξο πατέρα
  • Περικλής: φημισμένος
  • Πηνελόπη: είδος πουλιού
  • Περσεφόνη: αυτή που προσφέρει αφθονία
  • Παυσανίας: αυτός που ανακουφίζει από τη θλίψη
  • Περσεύς: καταστροφέας
  • Πολυχρόνης: αυτός που ζει πολλά χρόνια
  • Πιλάτος: δόρυ, ακόντιο

Ρ

  • Ρεβέκκα: παχουλή
  • Ρεγγίνα: βασίλισσα
  • Ραφαήλ: ο Θεός έχει θεραπεύσει
  • Ρωμανός: σφριγηλός
  • Ραχήλ: προβατίνα
  • Ρήγας: βασιλιάς

Σ

  • Σίλβεστρος: ασημένιος
  • Συμεών: αυτός που έχει ακούσει το Θεό
  • Σαββίνος-α: αναπαυόμενος
  • Σεραφείμ: φλεγόμενος άγγελος
  • Σίμων-ώνη: αυτός τον οποίο άκουσε ο Θεός
  • Σαμψών: ήλιος
  • Σίλας: πράος
  • Σωτήρης-ία: λυτρωτής
  • Σαμουήλ: όνομα του Θεού
  • Σαλώμη: ειρήνη
  • Σοφοκλής: δοξασμένος, σοφός
  • Σταύρος: στύλος
  • Σαββάτιος: αναπαυμένος
  • Σέργιος: αυτός που του αρέσει ο περίπατος, το σεργιάνι
  • Σωκράτης: δυνατός
  • Σεβαστιανός-ή: αποσυρόμενος
  • Στυλιανός-ή: αστέρι και
  • Στυλιανός: στύλος
  • Σύλβια: δάσος
  • Σάββας: Σάββατο
  • Σπυρίδων-ούλα: ο εύπορος, που έχει πολύ σιτάρι
  • Στέφανος-ία: στεφανωμένος
  • Σίσυφος: πανούργος

Τ

  • Τατιανή: αυτή που τακτοποιεί
  • Τιμόθεος: τίμα το Θεό
  • Τρύφων: φιλήδονος
  • Ταράσιος: ταραχοποιός
  • Τίμων: τιμημένος
  • Τριαντάφυλλος-ιά: ρόδινος
  • Τίτος: ο χαίρων σεβασμού
  • Τερέζα: από το ελλην. θερίζω δηλώνοντας γονιμότητα και κατ΄ άλλους από το τοπωνύμιο Θήρα

Υ

Φ

  • Φαίδων: χαρούμενος, γελαστός
  • Φωκίων: φώκια
  • Φώτης-εινή: φανέρωση του Θεού
  • Φλαβιανός: ξανθός
  • Φιλοθέη: αγαπά το Θεό
  • Φιλήμων: φιλικός
  • Φεβρωνία: εξαγνισμένη
  • Φλώρα: λουλούδι
  • Φανούριος-ία: αυτός που φωτίζει, που φανερώνει
  • Φίλιππος: φίλος των αλόγων
  • Φαίδρα: λαμπερή
  • Φιλάρετος-η: φίλος της αρετής

Χ

  • Χαράλαμπος-ία: αυτός που λάμπει από χαρά
  • Χρύσανθος-άνθη: χρυσό λουλούδι
  • Χριστόφορος: ο φέρων το Χριστό
  • Χριστίνα: χρισμένη
  • Χαριτίνη: χαριτωμένη
  • Χρυσή: μαλαματένια
  • Χρήστος-ίνα: ο χρηστός, ο ηθικός
  • Χαρίλεια: χάρις-δόξα
  • Χαρίλαος: χάρις του λαού

Ψ

Ω
Ωρίων: ώρα, φροντίδα

alfavita.gr

Διαβάστε Περισσότερα...